Alle meewerkende echtgenoten een eigen pensioen?

Wat is het probleem op heden?

Meewerkende echtgeno(o)t(e)? Dat is uw partner met wie u gehuwd bent of wettelijk samenwoont en die u regelmatig of minstens 90 dagen per jaar effectief helpt én geen eigen sociaal statuut heeft. Dit laatste betekent concreet dat uw partner geen eigen zelfstandige activiteit heeft met een belastbaar inkomen van meer dan € 3.000 per jaar, geen job als werknemer of ambtenaar heeft en ook geen recht heeft op een sociale uitkering.

Pas sinds 2003 opbouw pensioenrechten. Tot 2003 konden meewerkende echtgenoten geen sociale bijdragen betalen en bouwden ze dus geen eigen sociale rechten op! Daarom werd in 2003 een specifiek statuut voor meewerkende echtgenoten – het zgn. maxistatuut – ingevoerd, zodat ze sindsdien eigen rechten kunnen opbouwen.

Let op 1! Tot 30.06.2005 was het ministatuut verplicht voor alle meewerkende echtgenoten en het maxistatuut, dat een meer uitgebreide sociale bescherming bood, was een vrijwillig statuut.

Let op 2! Sinds 01.07.2005 is de aansluiting en de bijdragebetaling verplicht in het maxistatuut.

Niet altijd recht op een eigen pensioen. Om recht te hebben op een minimumpensioen moet u een loopbaan van minstens 30 jaar kunnen aantonen en precies daar knelt voor een specifieke groep meewerkende echtgenoten het schoentje.

Oplossing vanaf 01.01.2023

Overgangsmaatregel specifieke groep. Voor meewerkende echtgenoten die ten vroegste vanaf 01.01.2023 met pensioen gaan, geboren zijn tussen 01.01.1956 en 31.05.1968 en ten laatste op 01.07.2005 in het maxistatuut aangesloten waren, komt er een overgangsmaatregel.

Geen 30 jaar maar ‘voldoende lang’ gewerkt. Daar komt het samengevat op neer. Normaal gezien moet u minstens 30 jaar of 2/3 van een volledige loopbaan van 45 jaar gewerkt hebben om recht te hebben op een minimumpensioen. Voor de meewerkende echtgenoten in de doelgroep geldt die 2/3 loopbaanvoorwaarde ook wel, maar die wordt berekend ten opzichte van een individuele referentieperiode.

2/3 van een individuele referentieperiode. De referentieperiode is de periode tussen 01.01.2003 (datum invoering maxistatuut) en het moment waarop de meewerkende partner de wettelijke pensioenleeftijd bereikt (65, 66 of 67 jaar).

Let op!  Heeft de meewerkende partner ook nog als werknemer of zelfstandige gewerkt, dan telt daarvoor enkel de loopbaan tussen 01.01.2003 en de pensioendatum mee voor de voorwaarde van 2/3 van de referentieloopbaan.

Tip.  Zodra er recht is op een minimumpensioen, wordt er wel rekening gehouden met de volledige loopbaan als zelfstandige en/of als werknemer en dus niet enkel met de periode tussen 01.01.2003 en de pensioendatum.

Voorbeeld. Een meewerkende echtgeno(o)t(e) heeft gewerkt van 01.07.2005 tot 30.06.2025 en gaat dan met pensioen. Sinds 2005 heeft hij/zij 20 jaar gewerkt en sociale bijdragen betaald. Het maximaal aantal mogelijke loopbaanjaren sinds 01.01.2003 tot aan het pensioen is 22,5 jaar. In het oude systeem heeft deze persoon geen recht op een minimumpensioen want hij/zij heeft geen loopbaan van 30 jaar. In de nieuwe regeling voldoen de 20 gepresteerde jaren aan de 2/3 voorwaarde om recht te hebben op een minimumpensioen.