Klant-genieter gekend, dus geen belasting?
NV X plaatst automatische ontspanningstoestellen in cafés, die 50% van de omzet van de toestellen mogen houden. De andere helft van de omzet is voor X, die dit factureert. X betaalt aan de cafés ook exclusiviteitsvergoedingen, die ze verwerkt via creditnota’s op de facturen. De fiscus onderwerpt deze vergoedingen aan de AGC omdat ze niet op fiches 281 vermeld worden. Volgens X kan dat niet, omdat de verkrijgers van de vergoedingen met de creditnota’s ondubbelzinnig geïdentificeerd zijn.
Standpunt Administratie
De fiscus ontkent de ondubbelzinnige identificatie van de verkrijgers. Hij beweert dat hij de gegevens in de creditnota’s niet kon verifiëren en dat de verkrijgers die gegevens niet konden bevestigen. Hij merkt ook op dat de verkrijgers principieel zouden kunnen betwisten dat vergoedingen bij hen belast worden. Van een ondubbelzinnige identificatie zou maar sprake zijn als de verkrijgers schriftelijk met die belasting akkoord zouden gaan.
Standpunt rechter
De fiscus krijgt ongelijk van zowel het hof van beroep (Antwerpen, 25.09.2019) als van Cassatie. De rechters oordelen dat de creditnota’s ruimschoots volstaan om de verkrijgers van de vergoedingen op ondubbelzinnige wijze te identificeren, aangezien daarop hun naam, adres en btw-nummer staan en er niet blijkt dat deze identificatie op enige wijze onjuist zou zijn. De fiscus heeft trouwens aan de hand van de creditnota’s vragen om inlichtingen gestuurd aan meerdere verkrijgers. De meesten van hen hebben geantwoord en hebben de ontvangst van de vergoedingen bevestigd.
Download het arrest van het Hof van Cassatie van 25.06.2021 van https://www.tipsenadvies.be , Downloadzone, jaargang 27, nr. 20.
Commentaar
AGC. De fiscus kan de AGC in principe toepassen op elke door een vennootschap betaalde vergoeding waarvoor onterecht geen fiche 281 opgemaakt werd (art. 219, lid 1-2 WIB 92) . De AGC is echter uitgesloten als de verkrijger van de vergoeding ondubbelzinnig geïdentificeerd is binnen twee jaar en zes maanden vanaf 1 januari van het aanslagjaar voor de verkrijger (art. 219, lid 6 WIB 92) .
Let op! De fiscus had volgens de rechters wel gelijk inzake de ficheplicht. Fiches zijn niet nodig voor vergoedingen die vermeld worden op door de verkrijger uitgereikte btw-facturen, maar in dit geval werden ze vermeld op creditnota’s van degene die de vergoedingen betaald had.
Akkoord van verkrijger nodig? Controleurs hebben het er vaak moeilijk mee dat ze de AGC ook niet kunnen toepassen wanneer de ondubbelzinnig geïdentificeerde verkrijger van een vergoeding de belasting ervan bij hem nog kan betwisten. Ze weigeren daarom van de AGC af te zien zolang de verkrijger zich niet akkoord verklaart met die belasting. De wettekst is echter duidelijk, en vereist dat akkoord niet, enkel de ondubbelzinnige identificatie. Dit cassatiearrest bevestigt dit dus.
Wetswijziging. Het wetsartikel over de AGC is recent gewijzigd, in het voordeel van de belastingplichtigen, om het in overeenstemming te brengen met een arrest van het Grondwettelijk Hof (GwH, 26.09.2019) . De wet zegt nu dat de fiscus de AGC zelfs na de identificatietermijn niet mag toepassen als hij de niet-aangegeven inkomsten nog bij de verkrijger kan belasten.
Let op! Voor de niet-toepassing van de AGC na de identificatietermijn is wel het akkoord van de verkrijger vereist. Bovendien moet die verkrijger een binnenlandse belastingplichtige zijn.
Bepaal uw profiel om dit en vele andere adviezen te ontgrendelen.