Arbitrage of niet: het financiële plaatje
Stel, een patiënt-loontrekkende kan volgens de controlearts (gestuurd door de werkgever) vroeger beginnen te werken dan geattesteerd werd. Gevolg: hij krijgt geen gewaarborgd loon meer. Heeft het dan zin dat hij een arbitrage aanvraagt?
Meent de controlearts dat een patiënt wel arbeidsgeschikt is terwijl het attest van de behandelende geneesheer nog loopt, dan heffen deze twee verklaringen elkaar op volgens de wet. Juridisch gezien gaat het immers om twee evenwaardige verklaringen. Toch is het gevolg wel dat de patiënt vanaf de dag van de controle tot de einddatum van het attest geen recht meer heeft op gewaarborgd loon. Wat kan hij daartegen doen? Op welke manier kunt u hem hierbij helpen?
Kan overleg helpen?
Eigenlijk moet het… Als de controlearts oordeelt dat de patiënt vroeger arbeidsgeschikt is dan wat blijkt uit uw attest, is hij strikt gezien verplicht om eerst contact op te nemen met u. Tenminste, dat legt de Code van Geneesheren (art. 126) toch op. De Wet op de arbeidsovereenkomsten (art. 31) legt dat echter niet op. Die bevat enkel een aanbeveling in die zin, maar niet meer dan dat. Gevolg: als een controlearts deze deontologische verplichting niet nakomt, heeft uw patiënt daar niets aan, lees: het leidt niet tot de ongeldigheid van de controle.
… en vaak helpt het. Laat ons ervan uitgaan dat de meeste controleartsen dit deontologische principe wel respecteren en als dat niet het geval is, dat u eventueel zelf contact opneemt. In dat geval kan er van gedachten gewisseld worden (lees: gewezen worden op bepaalde stukken uit het medisch dossier die de controlearts misschien nog niet gezien had) en komt men vaak wel tot een compromis over de resterende duur van de arbeidsongeschiktheid. Overleg tussen de artsen is m.a.w. wellicht nog de meest efficiënte oplossing in de meerderheid van de gevallen…
En als het niet helpt?
Blijkt de controlearts onvermurwbaar, dan verzeilt de patiënt in een moeilijk parket. De enige manier om eventueel toch het recht op gewaarborgd loon opnieuw te laten lopen, is dat er een arbitrage komt, lees: dat een onafhankelijke derde arts de knoop (in zijn voordeel) doorhakt. Het spreekt voor zich zelf dat de patiënt op medisch vlak uw mening vraagt over het idee van een arbitrage, maar hij staat er ook het best bij stil of het financieel gezien wel de moeite loont om al die inspanningen te doen. Gaat het bv. maar om een paar dagen gewaarborgd loon, dan kost de arbitrage in het slechtste geval (lees: de patiënt verliest ze) al evenveel als ze in het beste geval (lees: de patiënt wint de arbitrage) zou kunnen opbrengen.
Tip. Het tarief voor een arbitrage bedraagt minstens € 113. Dat komt overeen met drie dagen nettoloon voor iemand die tegen het ‘minimumloon’ wordt betaald en anderhalve dag nettoloon voor iemand met een ‘kaderfunctie’.
Let op! Die € 113 is het wettelijke tarief voor een arbiter die voorkomt op de officiële arbiterslijst van de FOD Werk en geldt voor eenzijdige arbitrages op het initiatief van één partij. De partijen kunnen echter ook in onderling overleg een (andere) arbiter aanduiden en dan zijn de tarieven vrij, lees: hoger. In dat geval moet de patiënt er tevens voor opletten dat de tegenpartij niet oplegt dat ook de controlearts aanwezig zal zijn op de arbitrage… en dat ook diens ereloon ten laste is van de verliezer van de arbitrage.
U kunt de lijst van arbiters erkend door de FOD Werk downloaden van http://artsenwijzer.indicator.be of opvragen via fax (016/35 99 22) - code AW 18.08.05.
Bepaal uw profiel om dit en vele andere adviezen te ontgrendelen.