GRONDIG ONDERZOCHT - ORDE - 29.05.2008

Wat als een controlearts zich te veel bemoeit?

Wat is er gebeurd?

Een werknemer is afwezig van het werk wegens psychische klachten. De werkgever stuurt een controlearts en die betwist het feit dat de werk­nemer arbeidsongeschikt zou zijn door deze ­klachten. De werknemer is het daar niet mee eens en er volgt een arbitrage. Zowel de behandelende arts als de controlearts maken hun bevindingen schriftelijk over aan de arbiter. In die brief schrijft de controlearts dat hij de belangrijkste gegevens van de zaak besproken heeft met de werkgever zodat die de nodige maatregelen kan nemen om het slechte bedrijfsklimaat te verbeteren (o.a. de betrokken werknemer de arbeidsgeneesheer laten consulteren). De arbitragearts meent dat dit een inbreuk is op het beroepsgeheim en hij kaart dit aan bij de Prov. Raad van Antwerpen.

Wat heeft de Prov. Raad gezegd?

De controlearts verdedigt zich voor de Prov. Raad door te argumenteren dat psychische klachten zijn inziens geen medische gegevens vormen. De Prov. Raad is het daar evenwel niet mee eens en heeft (in zijn beraadslaging van eind 2007) geoordeeld dat de controlearts zijn beroepsgeheim ge­schonden heeft. Het beroepsgeheim van de geneesheer omvat, aldus de Raad, immers zowel hetgeen de patiënt hem gezegd en toevertrouwd heeft als ­hetgeen hij zelf ontdekt heeft door middel van onderzoek. Daarnaast bepaalt de wet dat de controle­arts enkel kan nagaan of de werknemer geschikt of ongeschikt is én dat hij de waarschijnlijke duur ervan kan verifiëren, alle andere vaststellingen vallen daarentegen onder het beroepsgeheim. De Prov. Raad besluit bijgevolg om de controlearts te bestraffen en oordeelt dat een berisping volstaat.

Wat moet u ervan onthouden?

Beroepsgeheim t.o.v. derden. De controlearts is uiteraard gebonden door het beroepsgeheim. Aan zijn opdrachtgever - de werkgever van de patiënt - mag hij alleen meedelen of de patiënt nog arbeidsongeschikt is en zo ja, hoelang nog volgens hem. Van alle andere uitleg moet hij zich evenwel onthouden. Doet hij dat niet, dan schendt hij zijn beroepsgeheim (zie art. 128 van de Code).

Let op! Ook als de controlearts vermoedt dat het psychische of het fysische probleem van de patiënt te wijten is aan de werkomstandigheden, blijft het principe van het beroepsgeheim van kracht. Het is dus niet aan hem om dit aan te kaarten bij de werkgever, het is zelfs niet toegelaten dat de controle­arts dit aankaart bij de arbeidsgeneesheer (van het bedrijf waar de patiënt werkt). De enige bij wie hij zijn zienswijze mag en moet aan­kaarten, is bij u, de behandelende arts van de patiënt (zie art. 126, § 4 van de Code).

Discretie t.o.v. de patiënt. Naast de verplichting om zich van commentaar te onthouden t.o.v. de werkgever, moet de controlearts zich ook onthouden van commentaar op uw behandeling tegenover de patiënt (art. 126, § 1). Als de controle­arts toch over nuttige raadgevingen meent te be­­schikken, dan moet hij zich daarvoor tot u ­wenden.

Mogelijke sancties. Houdt een controlearts zich niet aan deze verplichtingen, dan kan er klacht neergelegd worden tegen hem bij de Prov. Raad. Uit de disciplinaire rechtspraak blijkt dat dit meestal niet tot zeer zware sancties leidt, maar bv. wel tot een berisping (zoals in de zaak die net werd besproken) of tot een schorsing van (hoogstens) een paar dagen.