Een diagnose missen is niet per se ook een fout!

Normaal zorgvuldig handelen

Het uitvoeren van een onderzoek om prenatale ziektes of afwijkingen op te sporen, wordt in principe niet als een zgn. resultaatsverbintenis, maar slechts als een zgn. inspanningsverbintenis gekwalificeerd. Dat betekent dat men uw eventuele fout en aansprakelijkheid zal afwegen met de zgn. maatpersoon. Men zal meer bepaald nagaan of u wel die inspanningen gedaan heeft die verwacht mogen worden van een normaal en zorgvuldig handelende gynaecoloog geplaatst in dezelfde omstandigheden. Het arrest dat we hierna gaan bespreken, bevat twee bijzonder interessante ‘handvaten’ bij het maken van deze vergelijking...

Wat is er gebeurd?

De feiten. Een patiënte kende veel moeilijkheden om zwanger te worden. Er volgden meerdere intra-uteriene inseminaties en opnames in de fertiliteitskliniek, waarna ze uiteindelijk toch zwanger werd. Ze ging 13 maal op controle, waarbij echografieën uitgevoerd werden. Het kindje werd tegen alle verwachtingen in geboren met spina bifida aperta, beter gekend als een open rug. De gynaecoloog had die afwijking bij het bekijken van de echografische beelden niet opgemerkt. Het kind kampt met ernstige fysieke beperkingen en na verloop van tijd ook met psychische problemen.

De betwisting. De ouders menen dat de gynaecoloog fouten begaan heeft bij de opvolging van de zwangerschap. De aangestelde gerechtsdeskundige merkte de afwijking nl. wél op bij het bekijken van de beelden. Verder meende hij dat de zwangerschap niet volgens de regels van de kunst opgevolgd werd en verwees daarvoor naar een (niet-bindende) richtlijn van de Vlaamse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie die stelt dat men gedetailleerde verslagen en dvd-beelden moet opslaan. Als de gynaecoloog die richtlijn gevolgd had, zou hij waarschijnlijk wél al in een vroeg stadium de open rug hebben kunnen zien.

Wat heeft de rechter gezegd?

Het hof van beroep oordeelt dat de gynaecoloog geen fout gemaakt heeft (Gent, 27.02.2020) . Het is immers niet omdat de deskundige de afwijking wel opgemerkt heeft, dat de gynaecoloog dat ook had moeten doen. De deskundige heeft dat nl. kunnen doen in totaal andere omstandigheden, nl. het meermaals herbekijken van de beelden wetende dat er sprake is van een open rug. Wat de richtlijn betrof, stelt het hof dan weer vast dat die op het ogenblik van de feiten nog niet gevolgd werd door het merendeel van de gynaecologen.

Wat moet u ervan onthouden?

Ten eerste kunt u uit het hier besproken arrest onthouden dat het missen van een diagnose niet per definitie een fout uitmaakt, aangezien het stellen van de (juiste) diagnose in principe geen resultaatsverbintenis uitmaakt.

Ten tweede kunt u uit dit arrest onthouden dat er in de vergelijking met de normaal zorgvuldig handelende arts wel verwezen kan worden naar bepaalde niet-bindende richtlijnen, maar om u op basis daarvan te veroordelen, moeten het wel richtlijnen zijn die door de meerderheid van de artsen gevolgd worden.