Minder dan 13 uur per week soms toch mogelijk?

In een aantal kranten werd onlangs aandacht besteed aan een arrest inzake de minimale deeltijdse arbeidsduur. In casu had een verkoopster een contract van slechts acht uur per week gekregen. Toen zij ontslagen werd, claimde ze een extra vergoeding ten belope van vijf uur per week voor de ganse tewerkstelling (zonder dat ze die uren gepresteerd had). De rechter kende die vergoeding ook toe (arrest van Bergen, 21.12.2012). “Dat is logisch, want een deeltijdse arbeidsovereenkomst kan nooit minder dan 13 uur per week zijn”, zo becommentarieerden de kranten de uitspraak...

Normale regel: 13 uur per week

De wekelijkse arbeidsduur van een deeltijdse arbeidsovereenkomst mag in principe niet lager liggen dan 1/3 van de wekelijkse arbeidsduur van een voltijdse werknemer. Dat staat met zoveel woorden in art. 11bis van de Wet op de arbeidsovereenkomsten. Die 1/3 komt praktisch gezien overeen met 13 uur per week. Bovendien moet een dagprestatie ook minstens drie uur bevatten. Op de beide grenzen kunnen echter uitzonderingen toegestaan worden via een sector-cao (voor bv. bepaalde beroepsgroepen of functies).

Uitzondering: minstens 4 uur per dag

Principe. Op de regel van minstens 13 uur per week worden echter ook vier uitzonderingen toegestaan op ‘algemene’ basis, lees: voor alle sectoren. Die zijn terug te vinden in een KB van 21.12.1992. De belangrijkste is die van werknemers met dagprestaties van minstens vier uur. Zij hoeven niet per se minstens 13 uur per week tewerkgesteld te worden, dat kan ook minder zijn, met name 4 à 12 uur per week.

Voorwaarden. Naast de voorwaarde dat een dagprestatie minstens vier aaneengesloten uren moet bevatten, gelden er nog vier voorwaarden: (1) het contract moet een vast uurrooster bevatten (met prestaties op vaste tijdstippen), (2) het contract moet vermelden dat bijkomende prestaties uitgesloten zijn behalve als ze direct volgen op of voorafgaan aan de normale prestaties, (3) het contract moet vermelden dat de prestaties die verricht worden buiten de afgesproken grenzen, recht geven op een vermeerdering van loon conform de Arbeidswet, (4) een kopie van het contract moet opgestuurd worden naar de arbeidsinspectie.

Voorbeelden. U kunt iemand tewerkstellen op bv. maandag, woensdag en vrijdag telkens van 8 u. tot 12 u.; of op woensdag van 13 u. tot 17 u. en op vrijdag van 8 u. tot 12 u.; of alleen op dinsdag van 8 u. tot 16 u. (met na zes uur werken een kwartier verplichte pauze); of ..., zolang de dagprestaties maar minstens vier aaneengesloten uren bevatten (en in principe niet langer zijn dan negen uur per dag).

Hoe zat dat dan in die ‘Bergen-case’?

Het contract van de verkoopster bleek niet te voldoen aan alle voorwaarden voor dagprestaties van minstens vier uur. Met name de tweede en derde voorwaarde waren niet vervuld. Wilt u met zo’n contract werken, zorg er dan voor dat alle formaliteiten nageleefd worden, anders kunnen de gevolgen zwaar zijn! Let op! Een contract van minder dan 13 uur per week zal ook afgeraden worden door de vakbond, omdat men er geen sociale rechten (voor bv. de ziekteverzekering of het pensioen) mee opbouwt. Daarvoor is nl. ook minstens 13 uur per week vereist. Het zal dus niet eenvoudig zijn om er een ‘goede kandidaat’ voor te vinden...